Chińczycy już ponad 4000 lat temu znali wpływ geopatycznego promieniowania na zdrowie i budowali swoje domy w miejscach poza „liniami smoka”.
Za pierwsze odnotowane użycie różdżki uważa się malowidła w jaskiniach Tasili Wan Ahdżar (arab. طاسيلي ناجّر) u podnóża gór Atlas, które zostały odkryte w 1949 roku. Przedstawiają one radiestetę otoczonego przez swoich kolegów poszukującego wodę. Metoda połowicznego rozpadu węgla C14 wskazuje na wiek przynajmniej 8 000 lat.
Różdżkarstwo było powszechnie znane w starożytności przez Egipcjan, Hebrajczyków, Persów, Greków, Rzymian, Hindusów i Amerykańskich Indian. Ze względów jednak na trzymanie w sekrecie tej „tajemnej” wówczas wiedzy – bardzo mało jest antycznych dzieł czy historii przedstawiającej ówczesnych radiestetów.
Egipska królowa Kleopatra miała co najmniej dwóch różdżkarzy przebywających z nią stale. Nie szukali oni jednak wody, lecz złota.
Brytyjska armia wykorzystywała różdżkarzy by znaleźć miny na obszarze Falklandów i w Zatoce Perskiej. Amerykańscy marynarze byli przeszkalani do wyszukiwania pułapek oraz zatopionych pocisków moździerzy.
Mimo tak dalekiej historii radiestezji wpływ tej wiedzy wydaje się być ciągle niedoceniony. Na całym świecie istnieją zrzeszenia radiestetów – w Wielkiej Brytanii, (np.The British Society of Dowsers), Niemczech, Keni, Szwecji, Nowej Zelandii, Austri, Argentyny, Wietnamie, Indiach, Hiszpanii, Izraelu, Japonii czy Meksyku. W niektórych krajach radiestezji jednoczą się w krajowe związki i stoworzyszenia – np. we Francji, Stanach Zjednoczonych czy Niemczech posiadają po kilka tysięcy członków. Dzisiaj radiestezja używana jest powszechnie przez personel medyczny, służby użyteczności publicznej, geologów, inżynierów, a nawet wojsko.
Co ciekawe, we wsi Turze w powiecie raciborskim, Powiatowy Zarząd Dróg w Raciborzu postawił znak ostrzegawczy: żółty trójką z napisem: Uwaga! Żyły wodne! Zobacz
„Każda prawda przechodzi przez trzy etapy: najpierw jest wyśmiewana, potem zaprzeczana, a na końcu uważana za oczywistą.” – Arthur Schopenhauer